Το κλειδί για την υλοποίηση των πράσινων φιλοδοξιών του καυσίμου είναι να κλείσουμε τα μάτια, προς το παρόν, στον τρόπο παραγωγής του, δήλωσαν επενδυτές του υδρογόνου παγκοσμίως, στην ετήσια συνάντηση της Baker Hughes, μια μεγάλης ενεργειακής εταιρίας.

Προτεραιότητα έχει η προσέγγιση κάθε πιθανού τελικού χρήστη – από χαλυβουργεία μέχρι μεταλλικές μπάντες – για να επεκτείνουν τη βιομηχανία με την προσδοκία ότι η πτώση του κόστους για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την τεχνολογία δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα θα καταστήσει τελικά το υδρογόνο μια πραγματική λύση για την κλιματική αλλαγή.

«Μπαίνουμε τώρα στην εποχή που το υδρογόνο γίνεται πραγματικότητα», δήλωσε σε συνέντευξή του ο Lorenzo Simonelli, διευθύνων σύμβουλος της Baker Hughes. «Πρέπει να επενδύσουμε έγκαιρα σε αυτό που βλέπουμε ως μελλοντικούς ορίζοντες, παρόλο που η υποδομή που σχετίζεται με το υδρογόνο (χαμηλών εκπομπών άνθρακα) μπορεί να μην υπάρχει σήμερα».

Το κύριο πρόβλημα του υδρογόνου στην αγορά

Το υδρογόνο έχει ένα πρόβλημα «κότα και αυγό»: Η μικρή ποσότητα υδρογόνου που παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι πολύ πιο ακριβή από το φυσικό αέριο, καθιστώντας το μη ανταγωνιστικό ως εναλλακτικό καύσιμο για εργοστάσια ή μεταφορές. Αλλά η κλιμάκωση της παραγωγής πράσινου υδρογόνου και η μείωση των τιμών δεν θα είναι δυνατή χωρίς περισσότερους αγοραστές.

Το κλειδί για να αλλάξει η μοίρα του πράσινου υδρογόνου είναι να βρεθούν μια χούφτα έργα που μπορούν να είναι οικονομικά σε μεγάλη κλίμακα σήμερα, ώστε να αποδειχθεί η επενδυτική προοπτική για πιο κερδοφόρα μελλοντικά έργα. Η Hy24 έχει επενδύσει στην H2 Green Steel, τη μεγαλύτερη χαλυβουργία στον κόσμο που λειτουργεί με πράσινο υδρογόνο, η οποία βρίσκεται υπό κατασκευή στη Σουηδία. Αυτό το έργο κατάφερε να αντλήσει σχεδόν 7 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια και ίδια κεφάλαια, επειδή διαθέτει τον κατάλληλο συνδυασμό φθηνής ηλεκτρικής ενέργειας και πελατών με ανοχή στις τιμές.

Τα λιπάσματα που παράγονται από πράσινο υδρογόνο για βιομηχανικές φάρμες μπορεί να είναι μια άλλη πολλά υποσχόμενη πρώιμη περίπτωση, καθώς και φορτηγά μεγάλων αποστάσεων. Ωστόσο, ο Gerrit Marx, διευθύνων σύμβουλος του κατασκευαστή φορτηγών Iveco Group με έδρα την Ιταλία, προειδοποίησε ότι ο χώρος του πράσινου υδρογόνου έχει ήδη αρχίσει να γεμίζει με υποψήφιους παραγωγούς και παρόχους υλικού, οι οποίοι διεκδικούν ένα κομμάτι από μια πίτα που τελικά θα είναι μικρή από πλευράς κέρδους, δεδομένου ότι ο ανταγωνισμός τιμών μεταξύ υδρογόνου και φυσικού αερίου θα είναι έντονος στο άμεσο μέλλον.

«Όλοι νομίζουν ότι πρόκειται για ένα τεράστιο κυνήγι χρυσού», δήλωσε ο Μαρξ. «Δεν είναι, διότι οι τελικοί πελάτες δεν πρόκειται να πληρώσουν για αυτή τη βιασύνη χρυσού. Έτσι, πρέπει να επαναφέρουμε μια δόση ρεαλισμού όσον αφορά τα περιθώρια κέρδους που μπορούν να επιτευχθούν σε αυτή τη νέα βιομηχανία».

Η προσέγγιση του προβληματος από τη Baker Hughes 

Η προσέγγιση της Baker Hughes για την επίλυση του προβλήματος του αυγού-κοτόπουλου – και τη σπορά ενός νέου επιχειρηματικού κλάδου που μπορεί να επιβιώσει από την παγκόσμια στροφή μακριά από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, το ψωμί και το βούτυρο της – είναι η ανάπτυξη υλικού που μπορεί να εναλλάσσεται μεταξύ της λειτουργίας με φυσικό αέριο και υδρογόνο. Στη Φλωρεντία, το βραβευμένο επιδεικτικό προϊόν της εταιρείας ήταν ο πρώτος αεριοστρόβιλος της, ικανός να λειτουργεί απρόσκοπτα με οποιοδήποτε μείγμα υδρογόνου, έως και 100%.

Οι τουρμπίνες, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ή για την προώθηση αερίων μέσω μεγάλων αγωγών μεταφοράς, μειώνουν τον πήχη εισόδου για τους πιθανούς αγοραστές πράσινου υδρογόνου: Εάν η τιμή του πράσινου υδρογόνου μειωθεί, θα είναι έτοιμοι, αλλά στο μεταξύ μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν υδρογόνο με βάση τον άνθρακα ή φυσικό αέριο. Αυτή η ευελιξία βοηθά τις βιομηχανικές εταιρείες να δικαιολογήσουν τη δαπάνη χρημάτων σήμερα για νέες υποδομές που καταναλώνουν φυσικό αέριο, συμπεριλαμβανομένων των σταθμών παραγωγής ενέργειας, των αγωγών και των τερματικών σταθμών υγροποιημένου φυσικού αερίου, που χωρίς το υδρογόνο στον ορίζοντα θα κινδύνευαν να καταστούν περιθωριοποιημένα περιουσιακά στοιχεία, καθώς η ρυθμιστική πίεση για τις εκπομπές κλιμακώνεται.

Ο νέος στρόβιλος «μπορεί να κοστίζει λίγο περισσότερο, αλλά η ευελιξία του σας παρέχει έναν διάδρομο προσγείωσης 40 ετών», δήλωσε ο Simonelli.

Αλλά η εταιρεία είναι τελικά αγνωστικιστική σχετικά με το ποιοι τύποι υδρογόνου θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον, μου είπε ο Simonelli. Το πιθανότερο, είπε, είναι ότι η προμήθεια υδρογόνου θα εξακολουθεί να προέρχεται κυρίως από ορυκτά καύσιμα για τα επόμενα χρόνια, με ένα αυξανόμενο ποσοστό αυτού να παράγεται ως μπλε υδρογόνο.

Άποψη από τη Κίνα

Στο συνέδριο της Baker Hughes, όλοι στον τομέα του υδρογόνου κοίταζαν νευρικά πίσω από τον ώμο τους την Κίνα, η οποία ελέγχει σήμερα τη μισή παγκόσμια παραγωγική ικανότητα για ηλεκτρολύτες, τα μηχανήματα που χρησιμοποιούν ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια για τη διάσπαση ατόμων υδρογόνου από το νερό. Παρόλο που είναι κρίσιμο να μειωθεί το κόστος των ηλεκτρολυτών, μπορεί να είναι απαραίτητο να εξεταστούν περισσότερα εμπορικά εμπόδια και στοχευμένη υποστήριξη για την εγχώρια κατασκευή ηλεκτρολυτών, αλλιώς μεγάλο μέρος της υπεραξίας από τα πρώιμα, υψηλότερου κινδύνου πράσινα έργα υδρογόνου θα καταλήξει τελικά στους κινέζους κατασκευαστές, όπως συνέβη με την αμερικανική και ευρωπαϊκή υποστήριξη για την πρώιμη τεχνολογία ηλιακών πάνελ και μπαταριών για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, δήλωσε η Alessandra Pasini, πρόεδρος της εταιρείας ανάπτυξης έργων υδρογόνου Zhero.

«Πρέπει να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τα λάθη που έγιναν στην ηλιακή βιομηχανία, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι αν δεν δράσουμε σύντομα, κινδυνεύουμε να βρεθούμε σε αυτή την κατάσταση», δήλωσε.

Περιθώρια για διαφωνία

Ορισμένοι επενδυτές πράσινου υδρογόνου είναι επιφυλακτικοί σχετικά με τον ρόλο που μπορούν ή πρέπει να διαδραματίσουν ενεργειακές εταιρείες στον τομέα ορυκτών καυσίμων όπως η Baker Hughes στην ανάπτυξη του τομέα. Ο Mark Hutchinson, διευθύνων σύμβουλος της αυστραλιανής Fortescue Future Industries, δήλωσε ότι ο τομέας έχει μικρό πραγματικό ενδιαφέρον για οτιδήποτε θα μπορούσε να μειώσει τη ζήτηση για τα βασικά προϊόντα του.

«Είναι αρκετά σαφές ότι ο κόσμος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θέλει απλώς να συνεχίσει να κάνει πετρέλαιο και φυσικό αέριο», δήλωσε. «Αν ο κόσμος περιμένει από αυτή τη βιομηχανία να αποτελέσει τη λύση [για το πράσινο υδρογόνο], αυτό δεν πρόκειται να συμβεί».