Το 54% του συνόλου της εξόρυξης χαλκού βρίσκεται σε κίνδυνο ξηρασίας, σύμφωνα με νέα έκθεση της PricewaterhouseCoopers, η οποία υπογραμμίζει τους κινδύνους για τις μελλοντικές προμήθειες μετάλλων από την κλιματική αλλαγή. Την ίδια ώρα οι προβλέψεις για όλο το χαλκό που απαιτείται για τη μετάβαση στην καθαρή ενέργεια συμβάλλουν στην εκτόξευση των τιμών του μετάλλου σε υψηλά διετίας.
«Αυτό σημαίνει ότι αν η κλιματική αλλαγή προκαλέσει διαταραχές, μπορεί να έχει δυσανάλογες επιπτώσεις, επειδή δεν υπάρχει αυτή η διασπορά», δήλωσε σε συνέντευξή της η Emma Cox, παγκόσμια επικεφαλής για το κλίμα στην PwC UK. «Δεν νομίζω ότι όλοι κατανοούν τις εξαρτήσεις και τις επιπτώσεις μιας μελλοντικής αλλαγής του κλίματος».
Ακόμη και σε ένα αισιόδοξο σενάριο χαμηλών εκπομπών για το 2050, περισσότερα από τα μισά ορυχεία χαλκού στον κόσμο θα βρίσκονται σε περιοχές που εκτίθενται σε κίνδυνο ξηρασίας που θεωρείται σημαντικός, υψηλός ή ακραίος, σύμφωνα με έκθεση της PricewaterhouseCoopers LLP. Για δύο άλλα ενεργειακά μεταβατικά μέταλλα – το λίθιο και το κοβάλτιο – η έκθεση στην ξηρασία είναι ακόμη υψηλότερη, 74%, σύμφωνα με τη μελέτη.
Ο χαλκός έχει σημειώσει ράλι τους τελευταίους μήνες για να ξεπεράσει τα 10.000 δολάρια ανά μετρικό τόνο, τροφοδοτούμενος από στοιχήματα για επικείμενες ελλείψεις, καθώς τα ορυχεία αγωνίζονται να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση από τα ηλεκτρικά οχήματα, τις υποδομές δικτύου και τα κέντρα δεδομένων. Η εξόρυξη νέων κοιτασμάτων γίνεται όλο και πιο δύσκολη και δαπανηρή, ενώ ο αυξανόμενος έλεγχος των περιβαλλοντικών και κοινωνικών ζητημάτων αποθαρρύνει επίσης τις επενδύσεις, αναφέρει το Bloomberg.
Οι διαταραχές που σχετίζονται με το κλίμα θα προσθέσουν άλλο ένα επίπεδο κινδύνου εφοδιασμού. Ενώ οι επιπτώσεις της αύξησης της θερμοκρασίας και της μεταβολής των καιρικών συνθηκών είναι ευρέως τεκμηριωμένες για τα γεωργικά προϊόντα, οι επιπτώσεις στα ορυκτά είναι λιγότερο γνωστές. Τα ορυχεία χαλκού της Ζάμπια αντιμετωπίζουν πρόβλημα εφοδιασμού με ηλεκτρική ενέργεια, καθώς η ξηρασία πλήττει τις υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις. Στη Χιλή, η έλλειψη νερού έχει περιορίσει την παραγωγή χαλκού τα τελευταία χρόνια, καθώς η βιομηχανία επενδύει στη χρήση θαλασσινού νερού.
Για καθένα από τα εννέα προϊόντα της μελέτης της PwC, τουλάχιστον το 40% της παγκόσμιας προσφοράς παράγεται από τρεις χώρες το πολύ. Στην περίπτωση του χαλκού, η Χιλή, το Περού και η Κίνα αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ της παραγωγής.
«Αυτό σημαίνει ότι αν η κλιματική αλλαγή προκαλέσει διαταραχές, μπορεί να έχει δυσανάλογες επιπτώσεις, επειδή δεν υπάρχει αυτή η διασπορά», δήλωσε σε συνέντευξή της η Emma Cox, παγκόσμια επικεφαλής για το κλίμα στην PwC UK. «Δεν νομίζω ότι όλοι κατανοούν τις εξαρτήσεις και τις επιπτώσεις μιας μελλοντικής αλλαγής του κλίματος».
