Η εύρεση ενός κατάλληλου σπιτιού προς ενοικίαση αποτελεί συχνά μια χρονοβόρα και απαιτητική διαδικασία. Όταν όμως τελικά βρεθεί το ακίνητο που καλύπτει τις ανάγκες του ενοικιαστή, ξεκινά ένα εξίσου σημαντικό στάδιο: η κατανόηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που απορρέουν από τη μίσθωση. Ένα από τα πιο συχνά και πρακτικά ερωτήματα που προκύπτουν αφορά τις φθορές και τις ζημιές στο σπίτι, και ειδικότερα το ποιος καλείται να πληρώσει για την αντικατάσταση βασικών εγκαταστάσεων, όπως ο θερμοσίφωνας.

Τι λέει η νομοθεσία

Στις μισθώσεις κατοικιών, οι ρόλοι είναι σαφώς καθορισμένοι. Ο μισθωτής, δηλαδή ο ενοικιαστής, υποχρεούται να καταβάλλει το ενοίκιο, την εγγύηση, καθώς και τα πάγια έξοδα λειτουργίας του σπιτιού, όπως ρεύμα, νερό, κοινόχρηστα και τηλεπικοινωνίες. Παράλληλα, είναι υπεύθυνος για την αποκατάσταση ζημιών που προκλήθηκαν από δική του αμέλεια ή κακή χρήση του ακινήτου.

Αντίθετα, ο εκμισθωτής, δηλαδή ο ιδιοκτήτης, φέρει την ευθύνη να παραδίδει και να διατηρεί το ακίνητο σε κατάσταση κατάλληλη για κατοίκηση. Αυτό σημαίνει ότι αναλαμβάνει τις επισκευές και τις δαπάνες που αφορούν τη φυσική φθορά του σπιτιού, καθώς και τα πάγια περιουσιακά στοιχεία του ακινήτου.

Δείτε περισσότερα: Σε πόση ώρα ζεσταίνει ο ηλιακός θερμοσίφωνας; Τι επηρεάζει τον χρόνο

Η διαφορά μεταξύ φθοράς και ζημιάς

Κομβικό σημείο για να απαντηθεί το ερώτημα «ποιος πληρώνει τι» είναι η διάκριση ανάμεσα στη φυσική φθορά και στη ζημιά. Φυσική φθορά θεωρείται κάθε αλλοίωση που προκύπτει από τη συνήθη και εύλογη χρήση του ακινήτου με την πάροδο του χρόνου, όπως ξεφλούδισμα της μπογιάς, χαλαρωμένα πόμολα, φθαρμένες υδραυλικές εγκαταστάσεις ή παλιές συσκευές. Αυτές τις περιπτώσεις τις καλύπτει, κατά κανόνα, ο ιδιοκτήτης.

Αντίθετα, ζημιά θεωρείται κάθε φθορά που οφείλεται σε αμέλεια, κακή χρήση ή απροσεξία του ενοικιαστή, όπως σπασμένα είδη υγιεινής, κατεστραμμένα έπιπλα σε επιπλωμένο σπίτι ή σοβαρές φθορές σε δάπεδα και τοίχους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το κόστος αποκατάστασης βαρύνει τον ενοικιαστή και μπορεί να συμψηφιστεί με την εγγύηση κατά τη λύση της μίσθωσης.

Δείτε περισσότερα: Ηλιακοί θερμοσίφωνες: Ελληνικές πρωτιές στην Ευρώπη παρά τις πιέσεις

Τελικά ποιος πληρώνει την αλλαγή του θερμοσίφωνα;

Η αλλαγή του θερμοσίφωνα αποτελεί ένα από τα συχνότερα σημεία τριβής μεταξύ ιδιοκτητών και ενοικιαστών. Σύμφωνα με το άρθρο 592 του Αστικού Κώδικα, ο εκμισθωτής υποχρεούται να προβαίνει στις αναγκαίες επισκευές που καθιστούν το μίσθιο κατάλληλο για τη χρήση για την οποία μισθώθηκε. Ο θερμοσίφωνας θεωρείται βασική εγκατάσταση του ακινήτου και απαραίτητη για την καθημερινή διαβίωση.

Επομένως, όταν ο θερμοσίφωνας χαλάσει λόγω παλαιότητας ή φυσικής φθοράς, η αντικατάστασή του βαραίνει τον ιδιοκτήτη. Το ίδιο ισχύει και για επισκευές σε σωληνώσεις, ηλεκτρικές εγκαταστάσεις και συστήματα θέρμανσης. Μόνη εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση που αποδειχθεί ότι η βλάβη προκλήθηκε από κακή χρήση ή αμέλεια του ενοικιαστή, οπότε το κόστος μπορεί να μετακυλιστεί σε εκείνον.

Για να αποφεύγονται παρεξηγήσεις και εντάσεις, είναι κρίσιμο όλα τα παραπάνω να αποσαφηνίζονται από την αρχή της μίσθωσης και να αποτυπώνονται, όσο το δυνατόν πιο αναλυτικά, στο μισθωτήριο συμβόλαιο. Η γνώση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων και από τις δύο πλευρές αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για μια ομαλή και δίκαιη σχέση ιδιοκτήτη – ενοικιαστή, χωρίς απρόοπτα έξοδα και περιττές συγκρούσεις.

Διαβάστε ακόμη