Η ανεπαρκής ανάπτυξη των ηλεκτρικών δικτύων εμποδίζει την πρόοδο της αιολικής ενέργειας στην Ευρώπη, προκαλώντας περιορισμούς πρόσβασης, συμφόρηση και απώλειες παραγωγής. Αυτά τα κρίσιμα ζητήματα επισημαίνει η WindEurope, τονίζοντας την ανάγκη για άμεση δράση, καθώς η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας αναμένεται να αυξηθεί κατά 60% έως το 2030 και η ΕΕ πρέπει να ενισχύσει τα δίκτυά της ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ενεργειακής μετάβασης.

Η Κομισιόν έχει πλέον υποβάλει την πρότασή της για το επόμενο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο (MFF), τον προϋπολογισμό της ΕΕ για τα έτη 2028-2034. Στην πρόταση αυτή αποδίδεται μεγάλη σημασία στην επέκταση και τη βελτιστοποίηση των υποδομών ηλεκτρικής ενέργειας της Ευρώπης. Ειδικότερα, διατίθενται 67 δισ. ευρώ από το νέο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανταγωνιστικότητας για τη στήριξη των υποδομών ηλεκτροδότησης και αυξάνεται η χρηματοδότηση του μηχανισμού «Συνδέοντας την Ευρώπη» σε περίπου 30 δισ. ευρώ.

Αργότερα φέτος – περίπου την περίοδο των διαπραγματεύσεων για το MFF – η Επιτροπή θα παρουσιάσει το ευρωπαϊκό πακέτο μέτρων για τα δίκτυα. Αναμένεται να περιλαμβάνει μέτρα για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των υποδομών δικτύων μέσω καλύτερου σχεδιασμού, ταχύτερης αδειοδότησης και ισχυρότερης διατομεακής ολοκλήρωσης. Και είναι η ιδανική ευκαιρία για να ευθυγραμμιστούν οι νομοθετικές προτάσεις για την επείγουσα ενίσχυση των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας με τους επενδυτικούς στόχους του MFF.

Καθώς η Κομισιόν ολοκληρώνει τη δημόσια διαβούλευση για το Ευρωπαϊκό Πακέτο Δικτύων, ακολουθούν οι πέντε συστάσεις της Wind Europe σχετικά με το περιεχόμενο που πρέπει να περιλαμβάνει.

  1. Σχεδιασμός δικτύων: Ο σχεδιασμός των δικτύων θα πρέπει να γίνεται με μια προσέγγιση από την κορυφή προς τη βάση σε επίπεδο ΕΕ ή περιφερειακό, αντί της προσέγγισης από τη βάση προς την κορυφή που χρησιμοποιείται επί του παρόντος στο Δεκαετές Σχέδιο Ανάπτυξης Δικτύων (TYNDP), το κύριο εργαλείο σχεδιασμού δικτύων της Ευρώπης. Ο σχεδιασμός αυτός θα πρέπει να διασφαλίζει την επίτευξη των ευρωπαϊκών και εθνικών στόχων και την αποτελεσματική συμμετοχή των σχετικών εθνικών ενδιαφερόμενων μερών. Θα πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες ανθεκτικότητας και σταθερότητας των δικτύων πέραν του εθνικού επιπέδου.
  2. Αδειοδότηση: Η έγκριση νέων γραμμών μεταφοράς μπορεί να διαρκέσει έως και μια δεκαετία. Η αδειοδότηση επιβραδύνεται από πολύπλοκες και ασυνεπείς διαδικασίες. Τα έργα αναβάθμισης και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας αντιμετωπίζουν παρόμοια ξεπερασμένα κανόνες. Η Ευρώπη χρειάζεται μια ταχεία και ομοιόμορφη εφαρμογή των κανόνων αδειοδότησης, συμπεριλαμβανομένων των ενιαίων θυρίδων εξυπηρέτησης, των ψηφιοποιημένων διαδικασιών και των εναρμονισμένων περιβαλλοντικών κανόνων. Οι υποδομές δικτύου πρέπει να αποτελούν θέμα υπέρτερου δημόσιου συμφέροντος, με ταχείες διαδικασίες για νέα και αναβαθμισμένα περιουσιακά στοιχεία.
  3. Πρόσβαση στο δίκτυο: Η πρόσβαση στο δίκτυο αποτελεί το πιο διαδεδομένο εμπόδιο για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Το μοντέλο «πρώτος έρχεται, πρώτος εξυπηρετείται» επιτρέπει σε κερδοσκοπικά έργα να μπλοκάρουν τη χωρητικότητα του δικτύου, εκτοπίζοντας ώριμα έργα. Αυτό οδηγεί σε κορεσμό του δικτύου και σε ένα ανισορροπημένο ενεργειακό μείγμα που θέτει σε κίνδυνο την επιχειρηματική σκοπιμότητα των υφιστάμενων και των νέων μονάδων παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας. Χρειάζεται ένα πιο έξυπνο σύστημα για να δοθεί προτεραιότητα σε έργα που μεγιστοποιούν τη χρήση της σύνδεσής τους με το δίκτυο ή που
  4. Χρηματοδότηση του δικτύου: Η Κομισιόν εκτιμά ότι πρέπει να κινητοποιηθούν 584 δισ. ευρώ έως το 2030 για επενδύσεις στο δίκτυο. Αυτό αποτελεί πρόκληση, ιδίως δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μερίδιο θα προορίζεται για εθνικά δίκτυα που χρηματοδοτούνται μέσω τελών δικτύου τελικών χρηστών. Οι διαχειριστές συστημάτων θα χρειαστούν πολιτική δέσμευση για την ηλεκτροδότηση και κατάλληλα εργαλεία μετριασμού των κινδύνων, προκειμένου να πραγματοποιήσουν τόσο μεγάλες επενδύσεις με μακροπρόθεσμα οφέλη για την κοινωνία. Τα τρέχοντα εργαλεία χρηματοδότησης του δικτύου συχνά δεν επαρκούν, ιδίως για τα δίκτυα διανομής. Οι εθνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να εξετάσουν τη χρήση μέσων όπως πράσινα ομόλογα, εγγυήσεις που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση ή στοχευμένη στήριξη για τους διαχειριστές συστημάτων διανομής, προκειμένου να διασφαλίσουν την οικονομική προσιτότητα για τους τελικούς χρήστες.
  5. Ευελιξία: Η μείωση της αιολικής ενέργειας αυξάνεται λόγω της περιορισμένης χωρητικότητας και ευελιξίας του δικτύου. Ωστόσο, η διαφάνεια όσον αφορά τους όγκους και το κόστος της μείωσης παραμένει χαμηλή, ενώ η αποζημίωση δεν είναι ομοιόμορφη σε όλα τα κράτη μέλη, ακόμη και όταν αυτό επιβάλλεται από τον κανονισμό της ΕΕ. Αυτό υπονομεύει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και επιβραδύνει περαιτέρω την ανάπτυξη. Η ανταπόκριση από την πλευρά της ζήτησης, η αποθήκευση σε μπαταρίες και οι υβριδικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται στον ίδιο χώρο πρέπει να καταστούν βασικό μέρος του σχεδιασμού του δικτύου και να μην παραμείνουν απλώς ένα επιθυμητό στοιχείο.

Διαβάστε ακόμη