Το πράσινο υδρογόνο, που κάποτε θεωρούνταν βασικό εργαλείο για την απαλλαγή από τον άνθρακα σε βαριές βιομηχανίες και την επίτευξη των παγκόσμιων κλιματικών στόχων, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με σοβαρά εμπόδια. Ανά τον κόσμο, αναπτυξιακά έργα ακυρώνονται ή περιορίζονται λόγω υψηλού κόστους, ελλιπούς ζήτησης και προβλημάτων υποδομής – γεγονός που θέτει εν αμφιβόλω την επίτευξη των φιλόδοξων στόχων για μείωση των εκπομπών ρύπων, γράφει το Reuters.

Στην Ευρώπη, μόνο 12 GW παραγωγικής ικανότητας πράσινου υδρογόνου αναμένεται να τεθούν σε λειτουργία έως το 2030, έναντι του στόχου των 40 GW της ΕΕ, σύμφωνα με την εταιρεία Westwood Global Energy. Ο ενθουσιασμός των προηγούμενων ετών δίνει πλέον τη θέση του σε μία πιο ρεαλιστική αποτίμηση. Ο διευθύνων σύμβουλος της πορτογαλικής EDP, Μιγκέλ Στίλγουελ ντ’Αντράντε, χαρακτήρισε το πράσινο υδρογόνο «μια υπερφουσκωμένη προσδοκία που κατέληξε σε κοιλάδα απογοήτευσης».

Παρά τις σημαντικές επιδοτήσεις (π.χ. 400 εκατ. ευρώ σε Ισπανία και Πορτογαλία), η απουσία εγγυημένων αγοραστών έχει «παγώσει» πολλά έργα. Οι εταιρείες EDP και Iberdrola διαθέτουν ώριμα έργα, τα οποία ωστόσο δεν μπορούν να προχωρήσουν εάν δεν βρεθεί ζήτηση.

Το κόστος παραμένει ο βασικός ανασταλτικός παράγοντας. Το πράσινο υδρογόνο είναι σήμερα τουλάχιστον τρεις φορές πιο ακριβό από το φυσικό αέριο και διπλάσιο από το γκρι υδρογόνο, που παράγεται από ορυκτά καύσιμα. Σύμφωνα με την Rystad Energy, απαιτείται μείωση κόστους εξοπλισμού και ανάπτυξη της εφοδιαστικής αλυσίδας ώστε να γίνει ανταγωνιστικό μέσα στα επόμενα 10–15 χρόνια.

Η αναμενόμενη ζήτηση από τομείς όπως η χαλυβουργία και τα διυλιστήρια δεν υλοποιήθηκε. Η γερμανική Dirostahl, π.χ., εγκατέλειψε τη μετάβαση λόγω ασύμφορης τιμολόγησης – προσφορές στα 150 €/MWh, έναντι 30–35 €/MWh για το φυσικό αέριο.

Προβλήματα υποδομής περιπλέκουν περαιτέρω την κατάσταση. Η μεταφορά υδρογόνου απαιτεί υψηλές πιέσεις ή εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες, κάτι που καθιστά την αποθήκευση και διανομή του δύσκολη και δαπανηρή. Η υλοποίηση των δικτύων υδρογόνου στην Ευρώπη, όπως το ισπανικό έργο 2.600 χλμ. και ο διασυνοριακός αγωγός H2Med, αναμένεται να καθυστερήσει.

Ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, έχουν ήδη μειώσει τους στόχους ή μεταφέρει κονδύλια σε άλλες πηγές ενέργειας, όπως το βιομεθάνιο ή η πυρηνική ενέργεια.

Διαβάστε ακόμη