Η απόφαση της Intel να εγκαταλείψει τα φιλόδοξα σχέδιά της για την κατασκευή εργοστασίων στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στη Γερμανία και την Πολωνία, δεν αποτελεί απλώς μια εταιρική αναδιάρθρωση. Είναι η αποτύπωση μιας σκληρής γεωπολιτικής και τεχνολογικής πραγματικότητας, όπου η Αμερική, δια στόματος του τεχνολογικού της γίγαντα, επιλέγει να θωρακίσει τα δικά της συμφέροντα.
Υπό την ηγεσία του CEO, Pat Gelsinger, η Intel επιχειρεί μια δραματική στροφή, η οποία όμως συνοδεύεται από οδυνηρές συνέπειες. Παρά τα έσοδα του δευτέρου τριμήνου που διαμορφώθηκαν στα 22,9 δισεκατομμύρια δολάρια, ξεπερνώντας τις προβλέψεις της Wall Street για 18,9 δισ., η εταιρεία κατέγραψε ζημίες 2,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό το οικονομικό πλήγμα, που οδήγησε σε ζημία 0,67 δολαρίων ανά μετοχή, αποδόθηκε σε εφάπαξ κόστη του σχεδίου ανάκαμψης, το οποίο περιλάμβανε και τη μείωση του εργατικού δυναμικού κατά 15%. Η πίεση για περικοπή δαπανών και η αναζήτηση κρατικών επιδοτήσεων έγινε μονόδρομος, με τις ΗΠΑ να προσφέρουν το πιο πρόσφορο έδαφος μέσω των ομοσπονδιακών προγραμμάτων για την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής.
Η Intel, λοιπόν, «επαναπατρίζει» τις επενδύσεις της, εστιάζοντας στις αμερικανικές της εγκαταστάσεις, όπως αυτή στο Οχάιο. Η κίνηση αυτή στέλνει ένα διπλό μήνυμα. Πρώτον, προς τις αγορές, ότι η εταιρεία είναι αποφασισμένη να κάνει ό,τι χρειάζεται για να ορθοποδήσει, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την αθέτηση υποσχέσεων στην Ευρώπη. Η βελτιωμένη πρόβλεψη εσόδων για το τρίτο τρίμηνο, μεταξύ 22,6 και 23,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δείχνει ότι η στρατηγική αυτή ίσως αρχίζει να αποδίδει καρπούς. Δεύτερον, προς την Ουάσιγκτον, ότι αποτελεί τον εθνικό πρωταθλητή που θα φέρει πίσω στην Αμερική την κρίσιμη τεχνολογία των ημιαγωγών, μειώνοντας την εξάρτηση από την Ασία.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η απόφαση αυτή είναι ένα ηχηρό χαστούκι στις φιλοδοξίες της για τεχνολογική αυτονομία. Τα σχέδια για την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων και τη δημιουργία μιας αυτόνομης εφοδιαστικής αλυσίδας ημιαγωγών δέχονται ισχυρό πλήγμα. Η στροφή της Intel δεν είναι απλώς μια επιχειρηματική απόφαση· είναι μια γεωπολιτική δήλωση που υπογραμμίζει ότι στον παγκόσμιο πόλεμο της τεχνολογίας, οι συμμαχίες είναι ρευστές. Η Ευρώπη καλείται τώρα να αναζητήσει νέους δρόμους, συνειδητοποιώντας ότι το τίμημα της ανάκαμψης των αμερικανικών κολοσσών μπορεί να είναι η δική της περιθωριοποίηση.
Διαβάστε ακόμη
