Η απόφαση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από τον ρόλο του “παγκόσμιου αστυνόμου” υπό την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ έχει θέσει την Ευρώπη ενώπιον μιας κρίσιμης πρόκλησης: την ανάγκη για στρατηγική αυτονομία και τη δημιουργία μιας ισχυρής, ανεξάρτητης βιομηχανίας. Η απομάκρυνση των ΗΠΑ από τις διεθνείς υποχρεώσεις τους και η πολιτική απομονωτισμού που ακολούθησε ο Τραμπ ώθησε την ΕΕ να επανεξετάσει την εξωτερική της πολιτική και την άμυνά της, ενισχύοντας τη βιομηχανική παραγωγή και την αυτάρκεια στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας. Η στροφή προς την ενίσχυση του χάλυβα και της παραγωγής στρατιωτικών συστημάτων, με αιχμή την ανάπτυξη του «πράσινου χάλυβα», βρίσκεται στο επίκεντρο για την αναγέννηση της Ευρώπης, η οποία καλείται να αντεπεξέλθει στις γεωπολιτικές αναταράξεις που προκαλούνται από τις ενέργειες των γιγάντων, ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα.
ThyssenKrupp: Οι προκλήσεις για τη μεγαλύτερη χαλυβουργία της Ευρώπης
Σε αυτό το πλαίσιο, η ThyssenKrupp στο Ντούισμπουργκ της Γερμανίας, το μεγαλύτερο χαλυβουργείο της Ευρώπης, αναδεικνύεται ως σύμβολο αυτής της βιομηχανικής αναγέννησης. Εκτεινόμενο σε μήκος 3 χιλιομέτρων κατά μήκος του ποταμού Ρήνου, το συγκρότημα αυτό, που παράγει σχεδόν το 1/3 του χάλυβα της Ευρώπης, συνιστά μία από τις βασικές ραχοκοκαλιές της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Όμως, η ίδια η περιοχή του Ντούισμπουργκ, η πρώην βιομηχανική καρδιά της Γερμανίας, αντιμετωπίζει σήμερα τις προκλήσεις της αποβιομηχάνισης, υπογραμμίζοντας τη σημασία του εκσυγχρονισμού και της ανανέωσης των βιομηχανικών υποδομών ως στρατηγικό στόχο για την Ευρώπη.
Πρόσφατα, όπως αναφέρει το Politico, ένας Ευρωπαίος επίτροπος, μαζί με σημαντικούς ηγέτες της βιομηχανίας, επισκέφθηκε την ThyssenKrupp για να υπογραμμίσει τη σημασία αυτών των χαλυβουργείων για το μέλλον της Ευρώπης. Η επίσκεψη έγινε εν μέσω αυξανόμενων ανησυχιών σχετικά με την ικανότητα της Ευρώπης να διατηρήσει τη βιομηχανική της ανταγωνιστικότητα, ιδίως καθώς η ήπειρος επιδιώκει να παράγει τα δικά της ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ανεμογεννήτριες και αμυντικά συστήματα. Για να παραμείνει η Ευρώπη αυτάρκης, πρέπει να βρει τρόπους να εκσυγχρονίσει τη χαλυβουργία της και να αντιμετωπίσει ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, διατηρώντας παράλληλα τη βιομηχανική της βάση. Αυτή η εξισορρόπηση είναι ζωτικής σημασίας καθώς η Ευρώπη κινείται προς πιο βιώσιμες πρακτικές, όπως η παραγωγή «πράσινου χάλυβα» με χαμηλότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Παρά τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού, κάποιες από τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου της ThyssenKrupp, χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1960, και αποτελούν μια έντονη υπενθύμιση του βιομηχανικού παρελθόντος που διαμόρφωσε τη Γερμανία και μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Ωστόσο, η πολύπλοκη ιστορία της Γερμανίας, ιδίως ο ρόλος της και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, περιπλέκει τη σύγχρονη ώθηση για επανεξοπλισμό, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τη βιωσιμότητα της στρατιωτικής παραγωγής από «πράσινο» χάλυβα.
Καθώς η Ευρώπη πιέζει για τη δημιουργία μιας πιο αυτάρκους αμυντικής βιομηχανίας, η Γερμανία αντιμετωπίζει μια διπλή πρόκληση: τη βελτίωση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της χαλυβουργίας, διατηρώντας παράλληλα τον ουσιαστικό της ρόλο στη στρατιωτική ετοιμότητα της Ευρώπης. Ο Terry Reintke, Γερμανός ευρωβουλευτής των Πρασίνων, επεσήμανε ότι ο «πράσινος χάλυβας» θα διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο όχι μόνο στη βιωσιμότητα αλλά και στην ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ευρώπης.
Η σημασία του χάλυβα για την Ευρώπη
Η σημασία του χάλυβα υπερβαίνει κατά πολύ τις βιομηχανικές του εφαρμογές. Συνδέεται με τα πολιτικά θεμέλια της Ευρώπης, ιδίως με τα πρώτα βήματα προς την οικονομική ολοκλήρωση μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα οποία ξεκίνησαν με τη συγκέντρωση των πόρων άνθρακα και χάλυβα. Ο Stéphane Séjourné, ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Ευημερία και τη Βιομηχανική Στρατηγική, το τόνισε αυτό κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, σημειώνοντας ότι ο χάλυβας «συνδέεται συμβολικά με την πολιτική οικοδόμηση» της Ευρώπης.
Υπενθυμίζεται ότι, υπό το πρίσμα αυτών των προκλήσεων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε ένα φιλόδοξο σχέδιο δράσης για τον χάλυβα και τα μέταλλα, με στόχο την επιτάχυνση της βιομηχανικής μετάβασης της Ευρώπης. Το σχέδιο επιδιώκει να ενισχύσει την οικονομική και υλική κυριαρχία της Ευρώπης, διασφαλίζοντας ότι θα μπορεί να παραμείνει ανταγωνιστική στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής που περιλαμβάνει την άμυνα, τη βιομηχανία και τη χρηματοδότηση, με τους Ευρωπαίους ηγέτες να συνεργάζονται για να αντιμετωπίσουν την επείγουσα ανάγκη εκσυγχρονισμού και μεγαλύτερης αυτάρκειας.
Διαβάστε ακόμη
