Οι πρόσφατες εικόνες από τους ταμιευτήρες του Μόρνου και της Υλίκης, που αποτελούν τις κύριες πηγές υδροδότησης της Αττικής, έχουν προκαλέσει έντονη ανησυχία. Ενισχύουν τον φόβο ότι η παρατεταμένη ξηρασία των τελευταίων χρόνων έχει φέρει την πρωτεύουσα ένα βήμα πριν από μια σοβαρή κρίση λειψυδρίας. Έλεγχοι της ΕΥΔΑΠ με τη χρήση drones καταγράφουν δραματική πτώση της στάθμης του νερού. Εκτάσεις που πριν από δύο ή τρία χρόνια βρίσκονταν κάτω από την επιφάνεια έχουν πλέον μετατραπεί σε νέες όχθες, δείχνοντας πόσο γρήγορα υποχωρούν τα νερά, ενώ στα ρηχά του Μόρνου εμφανίζονται ξανά τα ερείπια του εγκαταλελειμμένου χωριού Κάλλιο.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, ο Μόρνος έχει χάσει πάνω από το 40% των αποθεμάτων του μέσα σε δύο χρόνια, με αποτέλεσμα η επιφάνειά του να έχει σχεδόν υποδιπλασιαστεί. Αντίστοιχα, στην Υλίκη η ποσότητα του νερού μειώθηκε κατά 40% μόνο μέσα σε έναν χρόνο. Στη μείωση αυτή συμβάλλει και η κλιματική αλλαγή: οι χειμώνες με ελάχιστες βροχοπτώσεις και η απουσία χιονιού στις ορεινές περιοχές στερεύουν τα ρυάκια που τροφοδοτούν φυσικά τις λίμνες και τα ποτάμια. Παράλληλα, η κατανάλωση νερού στην Αττική αυξήθηκε το 2024 κατά 6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, επιδεινώνοντας και επιταχύνοντας την κατάσταση. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, παρότι οι περισσότεροι Έλληνες αναγνωρίζουν το ζήτημα της λειψυδρίας ως σημαντικό, έρευνα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής δείχνει πως μόλις οι μισοί θεωρούν ότι επηρεάζει άμεσα την περιοχή όπου ζουν.
Λειψυδρία: Γιατί οι βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών δεν «σώζουν» την κατάσταση
Επιστημονική εξήγηση για το γεγονός ότι οι ισχυρές βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών δεν συνεισφέρουν ιδιαίτερα στην αύξηση της στάθμης των υδάτων στον Μόρνο και στην Υλίκη έδωσε σήμερα ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ και καθηγητής Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευθύμης Λέκκας. Το νερό της βροχής «χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρόνο ώστε να εμπλουτίσει τους υπόγειους υδροφορείς»
«Οι ταμιευτήρες γεμίζουν ουσιαστικά από την απορροή, από επιφανειακά νερά που απορρέουν στη λεκάνη, κυρίως όμως γεμίζουν με το αργό λιώσιμο του χιονιού που πιθανώς να έχουμε το επόμενο διάστημα», σημείωσε ο κ. Λέκκας στον ΣΚΑΪ, προσθέτοντας ότι το νερό της βροχής που δεν πέφτει απευθείας στους ταμιευτήρες «χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρόνο ώστε να εμπλουτίσει τους υπόγειους υδροφορείς» και απαιτείται ακόμα περισσότερος χρόνος ώστε να αντληθεί. Ο κ. Λέκκας στάθηκε και σε λύσεις που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν για την καλύτερη συγκράτηση νερού, ώστε να αξιοποιηθεί στην κατανάλωση.
Λέκκας: «Το νερό όταν το έχουμε το σπαταλάμε, όταν δεν το έχουμε δημιουργεί τεράστια προβλήματα»
Μία δυνητική λύση είναι μικρά φράγματα ή οι μικροί ταμιευτήρες, που μπορούν να «καθυστερήσουν το νερό, ώστε να μπορέσει να κατεισδύσει στο υπέδαφος και να εμποτιστούν οι υδροφόροι ορίζοντες». Δεύτερη λύση μπορεί να αποτελέσει η αφαλάτωση, που «τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ», ενώ «μπορέσαμε και μειώσαμε και την κατανάλωση του ρεύματος», δεδομένου ότι παλαιότερα οι μονάδες αφαλάτωσης ήταν ιδιαίτερα ενεργοβόρες. Προσέθεσε όμως ότι η κατανάλωση ενέργειας παραμένει «μεγάλη» και υπάρχει «περιβαλλοντικό αποτύπωμα». Ο κ. Λέκκας συμπλήρωσε πως ένας ακόμα παράγοντας που μπορεί να βοηθήσει είναι ο περιορισμός των απωλειών νερού στα δίκτυα υδροδότησης, αν και παραδέχτηκε ότι «δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσεις όλα τα δίκτυα». Τελευταίο ζητούμενο είναι η απόκτηση «συνείδησης κατανάλωσης», τόσο στις πόλεις όσο και στον αγροτικό τομέα, τόνισε ο κ. Λέκκας. «Το νερό όταν το έχουμε το σπαταλάμε, όταν δεν το έχουμε δημιουργεί τεράστια προβλήματα», είπε χαρακτηριστικά.
Διαβάστε ακόμη
