Κάθε πρωί η 17χρονη Ραμάτι Μάνγκλα περπατάει χιλιόμετρα, χωρίς παπούτσια και με ένα κανάτι στο κεφάλι, για να φέρει νερό από πηγή που βρίσκεται μακριά από το σπίτι της στο ινδικό κρατίδιο Μαχαράστρα που πλήττεται από την ξηρασία.

Όταν επιστρέφει στο χωριό της, τα μαθήματα έχουν ήδη αρχίσει και δεν έχει άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψει το σχολείο.

«Έχω κρατήσει τα βιβλία μου», εξηγεί η έφηβη που ανησυχεί για το τι θα συμβεί αν δεν έχει «ποτέ την ευκαιρία να επιστρέψει στο σχολείο».

Οι τοπικές αρχές εκτιμούν ότι σχεδόν δύο εκατομμύρια κάτοικοι της περιοχής Νασίκ, στο δυτικό κρατίδιο Μαχαράστρα, αντιμετωπίζουν καθημερινά ελλείψεις νερού.

Τα πηγάδια στερεύουν εξαιτίας των ολοένα και λιγότερο συχνών βροχοπτώσεων. Ως εκ τούτου στους κατοίκους δεν απομένει άλλη επιλογή από το να προσαρμοστούν σε ολοένα και πιο δύσκολες συνθήκες ζωής. Οι άντρες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα χωριό τους για να βρουν δουλειά.

Στα κορίτσια, όπως η Ραμάτι, πέφτει η βαριά ευθύνη να πάνε να βρουν νερό. Το καθημερινό αυτό καθήκον μπορεί να πάρει ώρες, πράγμα το οποίο τους αφήνει λίγο χρόνο για να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο.

Σε έκθεση που δημοσιεύτηκε το 2021, η Unesco έκρινε ότι οι αλλαγές που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή θα μπορούσαν να αναγκάσουν εκατομμύρια κορίτσια στον πλανήτη να εγκαταλείψουν το σχολείο.

Αυτό είναι ήδη μια πραγματικότητα σε αγροτικές περιφέρειες της πολυπληθέστερης χώρας στον πλανήτη, όπου ζουν 1,4 δισεκατομμύριο άνθρωποι.

Τα τελευταία χρόνια, οι καθηγητές παρατήρησαν σαφή μείωση της φοίτησης στα σχολεία κοριτσιών, ιδιαίτερα κατά την ξηρή περίοδο του χρόνου.

Πολλές οικογένειες, που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κρατάνε τα κορίτσια στο σπίτι ή να τα παντρεύουν νωρίς.

Τα παιδιά είναι τα πρώτα θύματα της ξηρασίας, σύμφωνα με έκθεση της Unicef, στην οποία υπογραμμίζεται ότι όταν τα πηγάδια στερεύουν, τα παιδιά είναι αυτά που χάνουν το σχολείο για να πάνε να βρουν νερό.

Διαβάστε ακόμη