Μια νέα παγκόσμια μελέτη με επικεφαλής τον Δρ Πάτρικ Φίνερτι από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ υπογραμμίζει την αυξανόμενη σημασία να αναδιαμορφωθούν οι πόλεις με την επανεισαγωγή αυτοφυών ζωικών ειδών παράλληλα με τις παραδοσιακές προσπάθειες πρασίνου. Ενώ οι περισσότερες πρωτοβουλίες για τη διατήρηση των πόλεων επικεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση της βλάστησης, η έρευνα αυτή υπογραμμίζει την οικολογική και κοινωνική αξία της επιστροφής ζώων όπως οι κάστορες, και οι βάτραχοι στα αστικά περιβάλλοντα.
Η ανασκόπηση της Dr. Finnerty σε πάνω από 2.800 επιστημονικές εργασίες αποκάλυψε ότι λιγότερο από το 1% ασχολήθηκε με την επανεισαγωγή της χερσαίας πανίδας στις πόλεις, παρόλο που οι αστικές περιοχές υφίστανται μερικές από τις πιο έντονες απώλειες βιοποικιλότητας. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Bioscience, υποστηρίζει ότι η επαναφορά των ζώων στα οικοσυστήματα των πόλεων προσφέρει πολλά οφέλη, όπως η βελτίωση της βιοποικιλότητας, της ψυχικής υγείας και της περιβαλλοντικής διαχείρισης.
Η άγρια ζωή επιστρέφει στις πόλεις
Παραδείγματα επιτυχημένων έργων αστικής αναδημιουργίας περιλαμβάνουν την επιστροφή των καστόρων στο Λονδίνο το 2023 μετά από 400 χρόνια, την επανεισαγωγή λεοπάρδαλης στο Λας Βέγκας, την αναπαραγωγή πιθήκων howler στο Ρίο ντε Τζανέιρο και την επιστροφή του ανατολικού κέρατου στη Σιγκαπούρη. Στην Αυστραλία, οι πληθυσμοί πλατύποδων ανακάμπτουν σε αστικές παραμεθόριες περιοχές κοντά στο Σίδνεϊ. Τα είδη αυτά εμπλουτίζουν τη βιοποικιλότητα και ενισχύουν βαθύτερες ανθρώπινες συνδέσεις με τη φύση, καταπολεμώντας αυτό που οι ερευνητές ονομάζουν «διαταραχή έλλειψης φύσης».
Με τις προβλέψεις να δείχνουν ότι σχεδόν το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε πόλεις μέχρι το 2050, οι συγγραφείς τονίζουν ότι η αστική ανάπτυξη πρέπει να δίνει προτεραιότητα στην οικολογική αποκατάσταση. Χωρίς παρέμβαση, η αστική επέκταση -ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Αφρική και η Ασία- κινδυνεύει να εξαλείψει τα εναπομείναντα φυσικά ενδιαιτήματα.
Η μελέτη τονίζει ότι η επιτυχής αστική αναδημιουργία εξαρτάται από τον προσεκτικό σχεδιασμό, τη συμμετοχή της κοινότητας και την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών της μείωσης των ειδών, όπως η καταστροφή των ενδιαιτημάτων και τα χωροκατακτητικά αρπακτικά. Ένα παράδειγμα που υπογραμμίζεται είναι η επανεισαγωγή των ανατολικών πυγμαίων πόσουμ στο Σίδνεϊ, η οποία περιελάμβανε ισχυρή διαχείριση των θηρευτών.
Τελικά, η ενσωμάτωση της άγριας ζωής στα αστικά τοπία αποτελεί μια ζωτική ευκαιρία για την οικοδόμηση πιο υγιών και ανθεκτικών πόλεων που υποστηρίζουν τόσο τους ανθρώπους όσο και τη φύση. Ο Δρ Finnerty καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αστική ανασυγκρότηση δεν αφορά μόνο τα ζώα – αφορά την αποκατάσταση της ισορροπίας και τον εμπλουτισμό της ανθρώπινης εμπειρίας σε έναν ολοένα και περισσότερο αστικοποιημένο κόσμο.
Διαβάστε ακόμη
