Αν όλα πάνε καλά, θα υπάρξει μια νομικά δεσμευτική συνθήκη για την αντιμετώπιση της ρύπανσης από πλαστικά μέχρι το τέλος του 2024, σηματοδοτώντας το τέλος μιας σχετικά γρήγορης διαδικασίας για τη σύναψη παγκόσμιων περιβαλλοντικών συμφωνιών, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg.
Οι διαπραγματεύσεις για τη συνθήκη, τις οποίες 175 έθνη συμφώνησαν να θέσουν σε ταχεία διαδικασία σε σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών το 2022, έχουν γίνει επείγουσες λόγω των ολοένα και πιο δυσδιάκριτων σημάτων της πλαστικής ρύπανσης. Μικροσκοπικά πλαστικά σωματίδια έχουν πλέον βρεθεί σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, στο βαθύτερο σημείο του ωκεανού και σε όλα τα μέρη του ανθρώπινου σώματος, συμπεριλαμβανομένου του πλακούντα που συνδέει το μωρό με τη μητέρα του.
Θα χρειαστούν επίσης εκατοντάδες έως χιλιάδες χρόνια για να διασπαστεί το πλαστικό και κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου αναμένεται να βλάψει την άγρια ζωή, να καταστρέψει το έδαφος, να δηλητηριάσει το νερό και να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων.
Η κατανόηση του προβλήματος είναι «πολύ πραγματική», δήλωσε η Ίνγκερ Άντερσεν, εκτελεστική διευθύντρια του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών, η οποία συμβάλλει στη διαχείριση των διαπραγματεύσεων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο «από όλες τις πλευρές, συμπεριλαμβανομένων και των δύο παροιμιωδών διαδρόμων της πολιτικής, υπάρχει η επιθυμία να βρεθεί μια λύση».
Στους υποστηρικτές της συνθήκης η Coca-Cola
Η συνθήκη, η οποία είναι πιθανό να καλύπτει τα πάντα, από την παραγωγή πλαστικών μέχρι τον καθαρισμό των ωκεανών, έχει ήδη κερδίσει την υποστήριξη μεγάλων καταναλωτών πλαστικών, συμπεριλαμβανομένων εταιρειών όπως η Coca-Cola Co. και η Unilever Plc.
Η παραγωγή πλαστικού οδηγεί επίσης σε πάνω από 1 δισεκατομμύριο τόνους εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κάθε χρόνο και ο αριθμός αυτός πρόκειται να τριπλασιαστεί μέχρι το 2050.
Οι πολυεθνικές εταιρείες θα προτιμήσουν πιθανότατα παγκόσμια ευθυγραμμισμένους κανόνες για τα πλαστικά από το σημερινό συνονθύλευμα κανονισμών σε διάφορες χώρες. Ορισμένοι από τους πιο αυστηρούς κανόνες έχουν θεσπιστεί στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες έχουν γίνει χώροι απόρριψης και επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος της αυξανόμενης όρεξης του κόσμου για πλαστικό.
Η Άντερσεν τόνισε ότι η συνθήκη δεν θα θέσει τέλος στα πλαστικά, αλλά θα στοχεύει στην εξάλειψη των βλαβερών επιπτώσεών τους. «Εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε πλαστικό για αεροπλάνα, τρένα, αυτοκίνητα, συσκευές και όλα αυτά», είπε. «Αλλά αυτό το είδος πλαστικού δεν καταλήγει στο περιβάλλον. Είναι οι συσκευασίες που καταλήγουν».
