Ο Πέτρος Τσικούρας, Οικονομολόγος και Οργανωτικός Γραμματέας της ΠΟΣΠΗΕΦ, καταθέτει τις προσωπικές του απόψεις σχετικά με ζητήματα που απασχολούν τον ενεργειακό κλάδο και την ευρύτερη οικονομία. Το ακόλουθο άρθρο εκφράζει αποκλειστικά τις θέσεις του ιδίου.

Το άρθρο:

Το φαινόμενο των περικοπών στη λειτουργία των φωτοβολταϊκών αλλά και όλων των ΑΠΕ φέτος πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις. Του χρόνου θα πάρει τεράστιες, και τα επόμενα χρόνια θα πάρει διαστάσεις καταστροφής.

Φτάσαμε να πετάμε ενέργεια. Εμείς που χρειαζόμαστε ενέργεια, εμείς που πληρώνουμε πανάκριβα την ενέργεια, είμαστε εμείς που την πετάμε κιόλας.

Είναι γνωστό ότι υπάρχει πρόβλημα λειψυδρίας σε πολλές περιοχές της χώρας μας, ακόμα και στα νησιά.

Η πόλη των Νέων Μουδανιών, στην Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής, αντιμετωπίζει το καλοκαίρι πολύωρες διακοπές νερού. Στην παραθαλάσσια πόλη των Νέων Μουδανιών κόβεται το νερό από τους κατοίκους, και είμαι σίγουρος ότι το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιοχές.!!!

Κι όμως, απαιτούνται μόλις τρεις κιλοβατώρες για να αφαλατωθεί ένα κυβικό μέτρο θαλασσινού νερού. Τρεις κιλοβατώρες, που τις ώρες 9:00, 10:00, 11:00, 12:00, 13:00, 14:00, 15:00 η τιμή τους είναι μηδενική ή πλησιάζει το μηδέν.

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι η ενέργεια είναι συντελεστής παραγωγής. Έχουμε, δηλαδή, στη χώρα μας συντελεστή παραγωγής με τιμή μηδέν, και αντί να τον χρησιμοποιήσουμε, τον πετάμε!

Πόσο άχρηστοι μπορεί να είμαστε!

Συντελεστές παραγωγής είναι επίσης το κεφάλαιο και η εργασία. Είναι δηλαδή το ίδιο σαν να μας δίνανε λεφτά δωρεάν και να τα πετούσαμε, ή να μας παρείχαν 100% επιδοτούμενους εργαζόμενους και να αρνιόμασταν να τους αξιοποιήσουμε.

Το κράτος του Ισραήλ μάς δείχνει τον δρόμο. Άρδευσαν την έρημο! Και εμείς, που ζούμε σε μια χώρα με ίσως το μεγαλύτερο μήκος ακτογραμμής στην υφήλιο, δεν έχουμε νερό!

Η πιο παραγωγική περιοχή ίσως σε ολόκληρο τον πλανήτη είναι η Imperial Valley της Καλιφόρνιας. Μια έρημος (σχεδόν), η οποία αρδεύθηκε με κατάλληλα φράγματα από τον ποταμό Κολοράντο και σήμερα δίνει μέχρι και τρεις σοδειές τον χρόνο!

Όλα τα νησιά μας, που σήμερα αντιμετωπίζουν πρόβλημα λειψυδρίας, μπορούν να μετατραπούν σε κήπους! Η υψηλή θερμοκρασία που τα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει να ανεβαίνει, με την κατάλληλη υγρασία (νερό από αφαλάτωση) και με δωρεάν ρεύμα από τον ήλιο, μπορεί να καταστήσει τις χέρσες και άγονες εκτάσεις σε γόνιμες και καλλιεργήσιμες.

Με φτηνή έως δωρεάν ενέργεια, μπορούμε να μεταφέρουμε νερό και να καταστήσουμε όλα τα ξηροχώρια σε ποτιστικά! Βεβαίως, εντός κάποιων ορίων. Και να μην ακούσω ότι το κόστος των αγωγών είναι μεγάλο.

Κατασκευάζουμε μεγάλους σωλήνες και κουβαλάμε αέριο από την Αζερία χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, και δεν μπορούμε να τραβήξουμε σωλήνα από τη θάλασσα για να ποτίσουμε χωράφια που βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα;

Στην Ελλάδα, υπό ενεργή ετήσια καλλιέργεια βρίσκεται περίπου το 8% της συνολικής έκτασης της χώρας. Πόσο σημαντικό θα ήταν για όλους, αν το κάναμε 10% ή 12% ή και 16%;

Και όχι μόνο αυτό. Να προχωρήσουμε παραπέρα. Γιατί να μη δώσουμε τη δυνατότητα στις ΔΕΥΑ, τις ώρες που πετάμε την ενέργεια, να τους τη δίνουμε δωρεάν ή έστω πολύ φτηνά, ώστε να δουλεύουν τις αντλίες τους και να γεμίζουν τις δεξαμενές τους ή να ποτίζουν τις ώρες εκείνες;

Αυτό προϋποθέτει από την κυβέρνηση να επιβάλει πραγματικά κυμαινόμενο τιμολόγιο, όπου οι φτηνές τιμές θα περνάνε στον τελικό καταναλωτή.

Και γιατί να μην επιδοτήσει η κυβέρνηση τους αγρότες, αντί χρημάτων, με δωρεάν ρεύμα; Θα κοστίσει στην κυβέρνηση από μηδέν έως ελάχιστα, και οι αγρότες θα έχουν δωρεάν ρεύμα για το πότισμα.

Με αυτόν τον τρόπο, οι μηδενικές τιμές ενέργειας θα κατευθυνθούν στον πραγματικό αγρότη και θα τον ενισχύσουν.

Ακριβώς δηλαδή ό,τι δεν γινόταν με τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Εκτός αν δε μας ενδιαφέρει να επιδοτήσουμε τον πραγματικό αγρότη.

Διαβάστε ακόμη