Κύμα νέων καταγγελιών προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δρομολογούν οι παραγωγοί ενέργειας από φωτοβολταϊκά, καθώς λίγες μόνο ημέρες μετά την προηγούμενη προσφυγή που αφορούσε το ζήτημα του repowering, υπέβαλαν ακόμη μία καταγγελία. Αυτή τη φορά, στο επίκεντρο βρίσκεται το ισχύον πλαίσιο για την αποθήκευση ενέργειας στην Ελλάδα, το οποίο -όπως υποστηρίζουν- έρχεται σε αντίθεση με το Ενωσιακό Δίκαιο. Την καταγγελία συνυπογράφουν συνολικά 229 παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά συστήματα σε ολόκληρη τη χώρα, ενώ την πρωτοβουλία στηρίζει ενεργά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Φωτοβολταϊκών Παραγωγών (ΠΟΣΠΗΕΦ).

Σύμφωνα με πληροφορίες του powergame.gr, οι καταγγέλλοντες αναφέρονται σε παραβιάσεις του Ενωσιακού Δικαίου, όπως και σε πρακτικές που υπονομεύουν την ισότητα, τη διαφάνεια και τη σταθερότητα της αγοράς ενέργειας. Η καταγγελία απευθύνεται προς τη Γενική Διεύθυνση Ενέργειας (DG ENER), τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DG COMP) και τη Γενική Διεύθυνση Κλιματικής Δράσης (DG CLIMA) και σε αυτή, μεταξύ άλλων, επισημαίνονται: οι στρεβλώσεις στη διαδικασία αδειοδότησης έργων αποθήκευσης, η άνιση μεταχείριση παραγωγών και επενδυτών, η απόκλιση από το ευρωπαϊκό πλαίσιο για την πράσινη μετάβαση, οι επιπτώσεις στους μικρομεσαίους παραγωγούς και στην ανταγωνιστικότητα της αγοράς ΑΠΕ.

Οι 229 φωτοβολταϊκοί παραγωγοί, υποστηρίζουν ότι με ρύθμιση του ελληνικού κράτους, εισάγονται υπέρμετρα και δυσανάλογα οικονομικά βάρη για έργα αποθήκευσης ενέργειας, παραβιάζοντας ευθέως το Ενωσιακό Δίκαιο και τις στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενεργειακή μετάβαση και το REPowerEU.

Οι καταγγέλλοντες σημειώνουν ότι η ΚΥΑ ΥΠΕΝ/ΓΔΕ/28255/1143/13.3.2025, με το άρθρο 3 παρ. 2 περ. ιγ’, επιβάλλει την υποχρέωση κατάθεσης εγγυητικής επιστολής ύψους 200.000 ευρώ ανά εγκατεστημένο MW για έργα που υποβάλλουν αίτηση Οριστικής Προσφοράς Σύνδεσης στο Σύστημα Μεταφοράς (ΑΔΜΗΕ) και, ύψους 50.000 ευρώ ανά εγκατεστημένο MW για έργα στο Δίκτυο Διανομής (ΔΕΔΔΗΕ), χωρίς καμία εξαίρεση ή προσαρμογή για μονάδες αποθήκευσης ενέργειας.

Η ανωτέρω υποχρέωση αποτελεί, σύμφωνα με τους προσφεύγοντες, ουσιαστικό αντικίνητρο στην ανάπτυξη αποθήκευσης ενέργειας, επειδή:

  • Δεν λαμβάνει υπόψη ότι οι μονάδες αποθήκευσης δεν παράγουν ενέργεια, αλλά λειτουργούν συμπληρωματικά και εξισορροπητικά για το σύστημα.
  • Παραβλέπει το γεγονός ότι οι μονάδες αποθήκευσης στερούνται μακροχρόνιων συμβάσεων ή σταθερών ροών εσόδων, με αποτέλεσμα η απαίτηση τόσο υψηλών εγγυητικών να αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο.
  • Επιβάλλει δυσανάλογα υψηλές οικονομικές υποχρεώσεις σε σύγκριση με την πρακτική άλλων κρατών-μελών της Ε.Ε., όπου οι αντίστοιχες εγγυητικές κυμαίνονται από 0 έως 10.000 €/MW.

Σαν αποτέλεσμα των ανωτέρω, αποτρέπονται επενδύσεις, συρρικνώνεται το ενδιαφέρον για νέα έργα αποθήκευσης και περιορίζεται η συμμετοχή ΜμΕ στον τομέα. Επιπλέον, υποστηρίζεται ότι παραβιάζεται το Ενωσιακό Δίκαιο και η Στρατηγική επειδή η ελληνική ρύθμιση είναι ασύμβατη με:

  • Το Άρθρο 42 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/944, όπως ενσωματώθηκε με το Ν. 4986/2022, που απαιτεί διαφανείς, αντικειμενικές και χωρίς διακρίσεις διαδικασίες σύνδεσης για εγκαταστάσεις αποθήκευσης. Επίσης, σημειώνεται ότι το εν λόγω άρθρο της Οδηγίας προβλέπει απαγορεύσεις άρνησης χορήγησης αδειών αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας σε πολλές περιπτώσεις.
  • Την Αρχή της αναλογικότητας, καθώς τα επιβαλλόμενα ποσά δεν είναι αναγκαία ούτε κατάλληλα για τον επιδιωκόμενο σκοπό.
  • Τον Κανονισμό (ΕΕ) 2019/943 για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, που ενθαρρύνει την ισότιμη συμμετοχή της αποθήκευσης στην αγορά χωρίς διακριτική μεταχείριση.
  • Τις Κατευθυντήριες Γραμμές για τις Κρατικές Ενισχύσεις για το Κλίμα, την Ενέργεια και το Περιβάλλον (CEEAG), που ζητούν από τα κράτη-μέλη να αποφεύγουν μέτρα που στρεβλώνουν ή περιορίζουν τον ανταγωνισμό στην αγορά αποθήκευσης.

Η συγκεκριμένη ΚΥΑ, την οποία και καταγγέλλουν οι 229 φωτοβολταϊκοί παραγωγοί, έχει, όπως υποστηρίζουν, σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις για την Ελλάδα και την Ε.Ε., επειδή:

  • Καθυστερεί την ανάπτυξη έργων αποθήκευσης, απαραίτητων για τη σταθερότητα του συστήματος και την ενσωμάτωση ΑΠΕ.
  • Θέτει σε κίνδυνο την επίτευξη των στόχων του ΕΣΕΚ και της Ε.Ε. για το 2030.
  • Ενδέχεται να υπονομεύσει τη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά κονδύλια, λόγω ασυμβατότητας με το ενωσιακό πλαίσιο.
  • Αυξάνει τα φαινόμενα περικοπών (curtailments) υφιστάμενων έργων ΑΠΕ, περιορίζοντας τη συνολική αποδοτικότητα του ενεργειακού συστήματος.
  • Πλήττει τη βιωσιμότητα τόσο των νέων έργων αποθήκευσης όσο και των ήδη εγκατεστημένων μονάδων ΑΠΕ που εξαρτώνται από αυτά.

Συνοψίζοντας, οι φωτοβολταϊκοί παραγωγοί που έχουν προσφύγει στις Βρυξέλλες καλούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ελέγξει κατά πόσο η απόφαση ΥΠΕΝ/ΓΔΕ/28255/1143/13.3.2025 είναι σύμφωνη με το Ενωσιακό Δίκαιο. Παράλληλα, ζητούν να διατυπωθεί αιτιολογημένη άποψη ή σχετική σύσταση προς την Ελληνική Κυβέρνηση, ώστε να προχωρήσει άμεσα στην προσαρμογή του ισχύοντος εθνικού πλαισίου. Τέλος, επιδιώκουν την προώθηση κατευθυντήριων οδηγιών προς τα κράτη-μέλη, με στόχο τόσο τη μείωση των χρηματοοικονομικών εμποδίων στην αποθήκευση ενέργειας όσο και την εναρμόνιση των εφαρμοζόμενων πρακτικών.

Διαβάστε ακόμη