Περίπου τέσσερις μήνες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου που ρυθμίζει την αγορά του βιομεθανίου, αρκετά κρίσιμα ζητήματα εξακολουθούν να παραμένουν ανοιχτά. Ένα από τα σημαντικότερα, αφορά το πλαίσιο της λειτουργικής ενίσχυσης των μονάδων, καθώς μέχρι στιγμής δεν υπάρχει σαφής πρόβλεψη για το αν αυτή θα δοθεί μέσω διαγωνιστικών διαδικασιών ή με κάποιον άλλο τρόπο. Το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί μόνο ένα από τα πολλά που παραμένουν στάσιμα, δημιουργώντας εύλογη ανησυχία στον κλάδο.
Στο πλαίσιο αυτό, όπως επισημάνθηκε και στο συνέδριο του ΙΕΝΕ την Τετάρτη, από τον κ. Θεόδωρο Τερζόπουλο – Ανεξάρτητο Ενεργειακό Σύμβουλο, Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής και Πρόεδρος της Επιτροπής Φυσικού Αερίου, Βιομεθανίου και Υδρογόνου του ΙΕΝΕ – υπάρχει πρόθεση δημιουργίας μιας Task Force, η οποία θα αναλάβει να προτείνει λύσεις και συγκεκριμένες παρεμβάσεις για την επίλυση των εκκρεμοτήτων που ταλανίζουν τον κλάδο.
Η νέα αυτή ομάδα εργασίας θα απαρτίζεται από στελέχη του ΣΕΒ, του ΙΕΝΕ (Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης) και του Ελληνικού Συνδέσμου Παραγωγών Βιοαερίου (ΕΣΠΑΒ). Σύμφωνα με πληροφορίες, το επόμενο διάστημα προγραμματίζονται συναντήσεις με τα συναρμόδια υπουργεία – Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) καθώς και Αγροτικής Ανάπτυξης – με στόχο τη δημιουργία ενός roadmap που θα καθορίζει τις βασικές παραμέτρους της αγοράς. Μεταξύ των θεμάτων που θα εξεταστούν είναι ο αριθμός των ωρών λειτουργίας των μονάδων, η αναλογία παραγωγής μεταξύ ηλεκτρικής ενέργειας και βιομεθανίου, καθώς και οι ποσότητες που θα πρέπει να κατευθύνονται ειδικά προς τον κλάδο των μεταφορών.
Επιπλέον, αναμένεται να τεθούν προς συζήτηση προτάσεις για την επιβολή ποινών (penalties) σε κτηνοτρόφους ή αγρότες που διαχειρίζονται πλημμελώς τα υπολείμματα τους – όπως η ανεξέλεγκτη απόρριψη κτηνοτροφικών αποβλήτων ή η καύση γεωργικών υπολειμμάτων (κλαδέματα). Μέτρα τέτοιου είδους θα μπορούσαν να συμβάλουν ουσιαστικά στη δημιουργία ενός πιο συνεκτικού και βιώσιμου κύκλου διαχείρισης πρώτων υλών για την παραγωγή βιομεθανίου.
Το ζήτημα της μεταφοράς του βιομεθανίου
Ένα ακόμη κρίσιμο θέμα που απασχολεί έντονα τον κλάδο είναι το πώς θα μεταφέρεται το παραγόμενο βιομεθάνιο, δεδομένου ότι πολλές μονάδες είναι διάσπαρτες σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Εξετάζεται, λοιπόν, εάν θα πρέπει οι νέες μονάδες να αναπτυχθούν πλησιέστερα στα υφιστάμενα δίκτυα φυσικού αερίου ή αν θα απαιτηθεί η δημιουργία νέων υποδομών μεταφοράς.
Η εταιρεία Enaon έχει ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον για την έγχυση βιομεθανίου στο ελληνικό δίκτυο διανομής. Πηγές της αγοράς αναφέρουν ότι το δίκτυο του ΔΕΣΦΑ είναι σε θέση, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, να υποδεχθεί το σύνολο του παραγόμενου βιομεθανίου, κάτι που δεν ισχύει για το δίκτυο διανομής.
Η εναλλακτική του bioLNG
Την ίδια στιγμή, όλο και περισσότεροι επενδυτές στρέφουν το βλέμμα τους προς τη λύση του bioLNG, δηλαδή του ανανεώσιμου υγροποιημένου φυσικού αερίου, το οποίο φαίνεται να αποκτά δυναμική στην ευρωπαϊκή αγορά. Όπως αναφέρουν παράγοντες του χώρου στο energygame.gr, το κόστος μετατροπής μιας μονάδας βιοαερίου είτε προς παραγωγή βιομεθανίου είτε προς bioLNG είναι ουσιαστικά το ίδιο. Επομένως, η θέσπιση ενός σταθερού πλαισίου ενίσχυσης θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα των επενδύσεων.
Το bioLNG παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με το συμβατικό LNG, καθώς θεωρείται πιο αποδοτικό καύσιμο, ειδικά στον τομέα των μεταφορών. Επιπλέον, η χρήση του επεκτείνεται τόσο στη ναυτιλία όσο και στη βιομηχανία, τομείς όπου ήδη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες εφαρμόζονται πολιτικές στήριξης και επενδυτικά κίνητρα. Παράλληλα, οι φορείς της αγοράς τονίζουν την ανάγκη πλήρους εναρμόνισης με την ευρωπαϊκή οδηγία RED III, η οποία προβλέπει την επιβολή penalty για τεχνολογίες με αυξημένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα, ενθαρρύνοντας έτσι την υιοθέτηση καθαρών λύσεων όπως το βιομεθάνιο και το bioLNG.
Το στοίχημα της επόμενης μέρας
Σε κάθε περίπτωση, το στοίχημα της ανάπτυξης της παραγωγής βιομεθανίου στην Ελλάδα παραμένει ανοιχτό. Για να επιτευχθούν οι στόχοι του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) – που προβλέπουν παραγωγή 2,1 TWh έως το 2030 – απαιτούνται συντονισμένες ενέργειες, ρυθμιστικές παρεμβάσεις και ουσιαστική στήριξη από την Πολιτεία. Αξίζει να σημειωθεί πως η κατασκευή μιας μονάδας βιομεθανίου είναι μια σύνθετη διαδικασία που χρειάζεται περίπου δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανάγκη για άμεση ενεργοποίηση του πλαισίου. Η συγκρότηση της Task Force αποτελεί, έτσι, μια κομβική πρωτοβουλία που μπορεί να λειτουργήσει ως επιταχυντής εξελίξεων.
Διαβάστε ακόμη
