Η πρωτοβουλία «Διάδρομος SoutH2», η οποία περιλαμβάνει την κατασκευή αγωγών υδρογόνου μήκους 3.300 χλμ. που συνδέουν τη Βόρεια Αφρική με τη Γερμανία μέσω Ιταλίας και Αυστρίας είναι ένα σημαντικό έργο το οποίο αποκτά και ελληνικό ενδιαφέρον. Είναι γνωστό πως αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο εναλλακτικές λύσεις για τη μεταφορά υδρογόνου προς τη Βόρεια Ευρώπη. Η προαναφερόμενη αλλά και ο Νοτιοανατολικός Διάδρομος, μέρος του οποίου είναι ο ελληνο-βουλγαρικός διάδρομος υδρογόνου, ο οποίος διασχίζει τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και την Τσεχία.
Τα συγκεκριμένα ζητήματα, και όχι μόνο, θα βρεθούν στο επίκεντρο στις 29 Οκτωβρίου κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί στη Βιέννη με τίτλο «Η Εξέλιξη του Καθαρού Υδρογόνου», μιας εκδήλωσης που συγκεντρώνει ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, παραγωγούς υδρογόνου, φορείς εκμετάλλευσης και περιφερειακούς ενδιαφερόμενους φορείς για να συζητήσουν το μέλλον του υδρογόνου – από την παραγωγή έως την πρακτική χρήση. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, στόχος είναι να οικοδομηθεί ένα κοινό όραμα που διαμορφώνεται από τις ποικίλες προοπτικές των φορέων σε όλους τους τομείς.
Οι ανάγκες της Ελλάδας για υδρογόνο
Η επιτυχής εφαρμογή υποδομών υδρογόνου σε ολόκληρη την Ε.Ε. θα διευκολύνει τον ρόλο της Ελλάδας, ως κόμβου μεταφοράς. Όπως έχει αναφέρει το energygame.gr, σε έρευνα της Ricardo για το πράσινο υδρογόνο διαπιστώνεται πως το 2050 μπορεί να χρειαστεί να παραχθούν έως και 50 TWh/έτος για εγχώριες ανάγκες. Με βάση το επίπεδο επέκτασης των μονάδων ΑΠΕ και των υποδομών, μπορούν να παραχθούν έως και 140 TWh υδρογόνου. Η ευέλικτη παραγωγή θερμικής ενέργειας στο μέλλον θα φτάσει έως και 7 TWh/έτος. Ο τρέχων και ο προγραμματισμένος στόλος μονάδων παραγωγής ενέργειας με δυνατότητα παραγωγής υδρογόνου μπορεί να καταναλώσει έως και 2,75 TWh/έτος υδρογόνου.
Οι διαβουλεύσεις του ΥΠΕΝ
Η πρόσφατη νομοθετική παρέμβαση για το υδρογόνο από την πλευρά του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της δημιουργίας αγοράς υδρογόνου στην Ελλάδα, ξεκαθαρίζοντας το τοπίο για την παραγωγή του, ενσωματώνοντας μεγάλο μέρος της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας. Ωστόσο, εγείρονται ερωτήματα, όπως το τι θα γίνει με τους μεγάλους αγωγούς. Με άλλα λόγια, το θεσμικό πλαίσιο δεν καλύπτει προς το παρόν τα σχέδια για μεταφορές μεγάλων ποσοτήτων υδρογόνου. Επίσης, δεν ρυθμίζει το ζήτημα της ύπαρξης μεταφορέων. Για αυτά τα ζητήματα υπάρχουν, σύμφωνα με πληροφορίες, διαβουλεύσεις στο ΥΠΕΝ με σκοπό να υπάρξει ένα πλαίσιο ρυθμίσεων, πριν το τέλος του έτους, που θα τα αποσαφηνίζει.
Από κει και πέρα, σύμφωνα με πηγές της αγοράς, ζητούμενο είναι πώς θα δημιουργηθεί ένα μακροχρόνιο πλάνο και μέσα στην επόμενη επταετία να κατασκευαστεί ένα σύστημα αγωγών. Εκτιμάται πως το υδρογόνο μπορεί να δώσει απάντηση σε προβλήματα του σήμερα, όπως το θέμα των περικοπών, της εξισορρόπησης δικτύου και της μακροχρόνιας αποθήκευσης ενέργειας. Εκτός από το νομοσχέδιο για το υδρογόνο θα πρέπει να προχωρήσει η εφαρμογή των προβλέψεων της οδηγίας RED III και να εφαρμοστούν penalty για τις τεχνολογίες που «ρυπαίνουν».
Διαβάστε ακόμη
