Ιδιαίτερα προσεκτικοί πρέπει να είναι οι παραγωγοί ΑΠΕ που σκοπεύουν να προχωρήσουν στην υπογραφή διμερών συμβάσεων πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας (Power Purchase Agreements – PPAs). Η ονομαστική τιμή πώλησης της παραγόμενης ενέργειας μπορεί να είναι το «καρότο» για να προσελκύσει τους παραγωγούς, αλλά όχι το τελικό ποσό που θα εισπράξουν.
Οι συμβάσεις περιλαμβάνουν όρους και ρήτρες για τη διαθεσιμότητα του φωτοβολταϊκού ή αιολικού πάρκου που αφορούν στη δέσμευση του παραγωγού να παραδίδει στον αγοραστή συγκεκριμένες ποσότητες ενέργειας. Αν για παράδειγμα η παραγωγή του πάρκου υποστεί περικοπές και καταστεί αδύνατη η παράδοση των προσυμφωνημένων ποσοτήτων, τότε ο αγοραστής αποκτά από την αγορά εξισορρόπησης τις ποσότητες που λείπουν και το κόστος επιβαρύνει τον παραγωγό, ανάλογα με τους όρους της σύμβασης.
Οι παραγωγοί εκ των πραγμάτων δεν είναι σε θέση ισχύος, καθώς οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές είναι λίγοι και πιέζουν για χαμηλές τιμές. Απ΄αυτήν την άποψη, πρέπει να δοθεί προσοχή στις εξασφαλίσεις που ζητά ο αγοραστής για τους όρους λειτουργίας του πάρκου ΑΠΕ και κυρίως υπό ποιες συνθήκες μπορεί να απομειωθεί σε χαμηλότερα επίπεδα η ονομαστική τιμή της σύμβασης.
Επίσης, ο παραγωγός θα πρέπει να συνυπολογίσει τα κόστη που προκύπτουν από την εκπροσώπηση του πάρκου στην αγορά (δηλαδή το κόστος για τον Φορέα Σωρευτικής Εκπροσώπησης – ΦοΣΕ), τις εγγυήσεις προέλευσης και τις εγγυητικές επιστολές, καθώς μπορεί να μειώσουν την ονομαστική τιμή έως και πάνω από 2 ευρώ/μεγαβατώρα.
